آموزش کاشت کرفس

مراحل آموزش کاشت کرفس

آموزش کاشت کرفس شامل چهار مرحله می باشد:آموزش انتخاب رقم مناسب کرفس آموزش آماده کردن باغ جهت کاشت کرفس آموزش کاشت کرفس آموزش مراقبت از گیاهان کرفس

کرفس بومی نواحی مدیترانه ای است که در آب و هوای معتدل و در دمای بین 59 و 70 درجه فارنهایت (15-21 درجه سانتیگراد) رشد بهتری دارد. از آنجا که کرفس فصل رشد طولانی دارد، کاشت و پرورش آن در بعضی از مناطق ممکن است دچار مشکل شود و بهترین کار در این مواقع، آماده سازی بذر کرفس در داخل خانه می باشد. اگرچه در بعضی زمان ها کرفس گیاه سرسختی است، اما گیاهان کرفس در آب و هوای معتدل و در خاک مرطوب و غنی از نیتروژن، ساقه های شاداب و خوشمزه تولید می کنند. در ادامه مراحل نحوه کاشت کرفس شرح داده شده است.

مرحله1

آموزش انتخاب رقم مناسب کرفس

1

کرفس برگی (Apium graveolens var. secalinum) بیشتر در مناطق سردسیری رشد می کند. کرفس برگی از یک ساقه قوی رشد می کند و برگ های خوشمزه ای نیز تولید می کند که از برگ های دیگر گونه های کرفس، محبوبتر است. در حالی که چندین واریته از کرفس برگی وجود دارد، اما تعدادی از انواع رایج ترند از جمله: Par-Cel که یک واریته ی موروثی یا بومی هلندی، که دارای یکسری نقطه بر روی آنها می باشد و واریته ی Flora-55 که بهترین مقاومت را در برابر ساقه دهی و گلدهی دارند.
2

کرفس کوهی یا کلوس (Apium graveolens var. rapaceum) که بیشتر در مناطق چهار محال و بختیاری رشد می کند. کرفس کوهی، ریشه ی بسیار بزرگی تولید می کند که می تواند علاوه بر ساقه ها برداشت و بصورت خوراکی نیز مصرف شود. یک ریشه ی کرفس کوهی حدود 100 روز طول می کشد تا به اندازه کافی بزرگ و آماده ی برداشت و پخت و پز شود. این نوع کرفس، که شرایط آب و هوایی ساحلی سرد را دوست دارد، واریته های مختلفی از جمله Brilliant، Giant Prague، Mentor،President and Diamant دارد.
3
کرفس معمولی (Apium graveolens var. dulce) در ایران کشت وسیعی دارد. کرفس معمولی به فصل رشد طولانی و معتدل نیاز دارد و برای برداشت به حدود 105 تا 130 روز، زمان نیاز دارد، تا بطور کامل رسیده شود.
- کرفس معمولی درجه حرارت زیاد را دوست ندارد و در دمای زیر 75 درجه فارنهایت (24 درجه سانتیگراد) در طول روز و دمای بین 50 تا 60 درجه فارنهایت (10-15 درجه سانتیگراد) در شب، بهترین رشد خود را دارد .
- تعدادی از واریته های کرفس معمولی شامل Conquistador و Monterey هستند که زودتر از بسیاری از واریته های، Golden Boy، که ساقه های کوتاه و واریته ی Tall Yutah، که ساقه های بلند و پرطراوت تولید می کنند، برای برداشت آماده می شوند.

مرحله2

آموزش آماده کردن باغ جهت کاشت کرفس

1

مکانی با نور کامل و یا سایه جزئی برای کاشت کرفس انتخاب کنید. هر چند که کرفس آب و هوای معتدل را ترجیح می دهد، اما در صورت امکان از دریافت نور کامل خورشید نیز لذت خواهد برد. با این حال، در سایه جزئی نیز به خوبی رشد خواهد کرد.
2
یک منطقه برای کاشت کرفس با خاک غنی و مرطوب انتخاب کنید. کرفس اصولاً در زمین های مرطوب کاشته می شود، بطوریکه می تواند شرایط خاکی نسبتاً مرطوب را که سبزی های دیگر نمی توانند تحمل کنند، تحمل کند. لذا منطقه ی کاشتی انتخاب کنید که مستعد سیل نباشد.
- شما ممکن است بخواهید یک بستر کاشت بلند برای تولید کرفس خود بسازید. اما در نظر داشته باشید که برخی از انواع کرفس، ریشه های بسیار بزرگ قابل برداشت رشد می دهند ، که در اینصورت اگر میخواهید این ارقام بزرگ را بکارید باید بستر کاشت را به اندازه ی کافی عمیق بسازید.
- در صورت امکان، از چوب سدر برای ایجاد بستر کاشت کرفس استفاده کنید، زیرا در هنگام خیس شدن، کپک نمی زند.
3
pH خاک کرفس را آزمایش کنید. ارقام کرفس خاکهای کمی اسیدی با PH بین 6.0 و 7.0 را ترجیح می دهند. اگر چه کرفس به زهکشی بسیار کامل مانند سایر سبزیجات، نیاز ندارد، اما به خاک غنی و سالم نیاز دارد.
- سطح کلسیم و منیزیم خاک را تعیین کنید تا مشخص شود چه نوع سنگ آهکی به خاک اضافه می شود. اگر منیزیم خاک کم است، سنگ آهک دولومیتی اضافه کنید. اگر منیزیم خاک بالا باشد، سنگ آهک کلسیتی اضافه کنید.
- در صورت امکان سنگ آهک را دو تا سه ماه قبل از کاشت کرفس به خاک اضافه کنید تا خاک بتواند آن را جذب کند. پس از اضافه کردن سنگ آهک، دوباره pH خاک را بررسی کنید.
4

خاک را با کودهایی از جمله کودهای کشاورزی، کمپوست و یا هر نوع کود ارگانیک غنی از نیتروژن کوددهی کنید. در حدود چهار اینچ (10 سانتیمتر) کود آلی در خاک مخلوط کنید. کرفس خاک بسیار ارگانیک و غنی را دوست دارد. این خاک به نهال ها کمک می کند تا گیاهان قوی تولید کنند.

مرحله3

آموزش کاشت کرفس

1
بذرهای کرفس را حدود 10 تا 12 هفته قبل از آخرین یخبندان فصل بهار در داخل خانه آماده کنید. شما می توانید بذرها را در گلدان های پیتی با چند بذر در هر سلول بکارید تا مطمئن شوید که حداقل یک جوانه در هر سلول به یک نهال تبدیل می شود.
- برای سرعت بخشیدن به جوانه زنی بذرهای کرفس، می توانید بذرها را از قبل به مدت یک شب در آب بخیسانید .
- بذرهای کرفس را با حدود یک اینچ (2 سانتیمتر) خاک گلدانی بپوشانید اما بعد از کاشت بذرها، با انگشتان خود به بذرها ضربه نزنید.بذرهای کرفس به نور زیادی برای جوانه زنی نیاز دارند. گلدان های پیتی را پس از کاشت بذرهای کرفس با آب مرطوب کنید.
- بذرهای کرفس را در یک مکان گرم قرار دهید تا خاک به دمای 70 تا 75 درجه فارنهایت (21-24 درجه سانتیگراد) تا زمان جوانه زنی بذر برسد. این کار باید دو تا سه هفته طول بکشد.
- پس از جوانه زنی بذرهای کرفس، نشاءها را در یک مکان داخلی خنک تر قرار دهید تا دمای خاک بین 60 تا 70 درجه فارنهایت (15-21 درجه سانتیگراد) باشد. نشاءها را به دقت تُنک کنید تا پس از جوانه زنی تنها در هر سلول یک گیاه وجود داشته باشد.
2

دو هفته قبل از آخرین تاریخ یخبندان بهار، نشاءهای کرفس را به باغ خود انتقال دهید. اطمینان حاصل کنید که محیط بیرونی بسیار سرد نباشد. هرچند که گیاه کرفس می تواند سرمای کمی را تحمل کند، اما درجه حرارت زیر 55 درجه فارنهایت (13 درجه سانتیگراد) در روز و 40 درجه فارنهایت (4 درجه سانتیگراد) در شب بمدت بیش از یک هفته، می تواند به آنها آسیب برساند.
3

نشاءهای کرفس را با فاصله ی 6 تا 12 اینچ (5 تا 30 سانتیمتر) از هم و در ردیف هایی به فاصله ی 18 تا 36 اینچ (45 تا 91 سانتیمتر) از هم بکارید. شما فقط به حفر گودال های کمی عمیق تر از عمق سلول های گلدان های پیتی نیاز دارید. دو طرف سلول ها را فشار داده تا نشاءها بدون آسیب رسیدن به ریشه بیرون بیایند.
4

نشاءهای کرفس را در زمین قرار دهید و با خاک بپوشانید. فقط سطح اولین شاخ و برگ کرفس را بپوشانید و اطراف منطقه ی کاشت نشاء کرفس را به آرامی با دستان خود فشار دهید تا محکم شود.
5

منطقه ی کاشت کرفس ها را بطور بسیار کامل آبیاری کنید. کرفس به رطوبت ثابت نیاز دارد، بنابراین اجازه ندهید خاک هیچ وقت خشک شود. اگر به کرفس ها آب کافی نرسد، ساقه ها باریک و تلخ خواهند شد. اطمینان حاصل کنید که چند بار در هفته آبیاری انجام دهید و آبیاری روزانه را بخصوص در مناطق در گرم یا دوره های خشکی افزایش دهید.
6

مالچ را به منطقه کاشت کرفس اضافه کنید. بمنظور حفظ سردی و رطوبت خاک، چند اینچ (چند سانتیمتر) مالچ های برگ، چمن، یونجه یا سایر مواد گیاهی را روی سطح خاک اضافه کنید. انجام این کار، همچنین باعث کاهش توانایی علف های هرز در نفوذ به منطقه ی کاشت می شود.

مرحله4

آموزش مراقبت از گیاهان کرفس

1

هر دو تا چهار هفته یکبار منطقه ی کاشت کرفس را کوددهی کنید. گیاهان کرفس تغذیه کنندگان بزرگی هستند که نیاز به خاک غنی دارند که باید بطور فراوان کوددهی شوند. برای حفظ گیاهان کرفس شاداب، هر چند هفته از زمان کاشت تا برداشت، با کود نیتروژن غنی شده، آنها را کوددهی کنید.
2

گیاهان کرفس را بطور مرتب آبیاری کنید. مهمترین جنبه مراقبت از گیاهان کرفس، اطمینان از این است که آنها همیشه بخوبی هیدراته شده اند (جذب بالای آب). اگر کرفس ها آب کافی نداشته باشند، گیاهان کرفس چروک شده و خشک می شوند و طعم تلخی می دهند.
3
یک هفته تا 10 روز قبل از اینکه قصد برداشت کرفس را دارید، آنها را بلانچ یا سفید کنید. بلانچ کردن (Blanching) یا سفید کردن عبارت است از محافظت ساقه های کرفس در برابر نور خورشید برای رسیدن به طعم مطلوب (به عبارت دیگر با روش سفید کردن، دمبرگ‌های کرفس رنگ سبز خود را از دست داده، ترد، ظریف و شکننده می‌شوند). با روزنامه، یا یک کارتن شیر و یا هر نوع دیگری کاغذ یا مقوا، ساقه های کرفس را بپوشانید و قسمت های بالا و پایین گیاه را بیرون نگه دارید. شما می توانید از طناب استفاده کنید تا ساقه های کرفس را به هم گره بزنید تا از پخش شدن آنها جلوگیری شود.
- هر چند که بلانچ کردن ضروری نیست، اما این کار طعم و رنگ کرفس را تغییر می دهد. علاوه بر این، کرفس بلانچ شده، مواد مغذی کمتری نسبت به کرفس بلانچ نشده دارد. اکثر افراد طعم شیرین تر کرفس سفید شده را ترجیح می دهند.
- توجه داشته باشید که برخی از واریته های کرفس"خود بلانچ" هستند و نیازی به بلانچ کردن ندارند.
4
در این مرحله ساقه های کرفس، برگ ها و / یا ریشه ها را برداشت کنید. شما می توانید برداشت ساقه ها را زمانی که آنها به ارتفاع هشت اینچ (20 سانتیمتر) رسیدند آغاز کنید. عملیات برداشت را از ساقه های بیرونی تر شروع کنید تا به ساقه های داخلی برسید. این کار اجازه می دهد که ساقه های داخلی تر به بالغ شدنشان ادامه دهند.
- وقتی که ساقه های کرفس بالغ و رسیده شدند، کرفس می تواند حدود یک ماه در خاک باشد البته تا زمانی که دما بین 60 تا 75 درجه فارنهایت (15 تا 24 درجه سانتیگراد) باقی بماند.
- اگر کرفس رشد طولانی تری داشته باشد، تیره تر شده، آنتی اکسیدان های بیشتری خواهد داشت و بنابراین مغذی تر می شود. البته، در این صورت به ساقه های سفت تر و فیبری تری نیز تبدیل خواهد شد.

: نوشته شده توسط مهندس ناهید فروشانی; بازدید: 30050

لطفا برای ارسال دیدگاه، ابتدا وارد سایت شوید.